Szukaj dochodzeń

Skarżącymi są dwa przedsiębiorstwa prowadzące sprzedaż detaliczną, IKEA i Decathlon, które zarzuciły Komisji Europejskiej, że nie przeprowadziła odpowiednio postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko Niemcom w zakresie przepisów dotyczących planowania i powierzchni handlowej. Skarżący zakwestionowali czas trwania postępowania, ponieważ pierwszą skargę w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego złożono w 2008 r. Zakwestionowali ponadto różne wyjaśnienia Komisji dotyczące opóźnienia.

W trakcie dochodzenia Rzecznik przedstawiła Komisji wstępne ustalenia, w szczególności, że Komisja potrzebowała zbyt dużo czasu (ponad trzynaście lat), aby zająć się wstępnymi etapami administracyjnymi postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. Zasugerowała, że Komisja powinna podjąć decyzję o przeprowadzeniu kolejnego etapu postępowania bez dalszej zwłoki.

W odpowiedzi na ustalenia Rzecznik Komisja udzieliła wyjaśnień mających na celu uzasadnienie poświęconego czasu i wskazała, że zamierza podjąć decyzję na początku 2023 r.

Rzecznik uznała, że nie można uzasadnić poświęcenia tak długiego czasu. Rzecznik zamknęła dochodzenie, stwierdziwszy niewłaściwe administrowanie. Uznała, że wydanie zalecenia byłoby bezcelowe, ponieważ Komisja zobowiązała się do podjęcia decyzji w najbliższych miesiącach. Komisja powinna przedstawić Rzecznik sprawozdanie do końca marca 2023 r.

Sprawa dotyczyła odmowy ujawnienia przez Radę Unii Europejskiej w całości opinii Służby Prawnej Rady na temat charakteru umowy o handlu i współpracy zawartej między Zjednoczonym Królestwem a UE. Rada argumentowała, że ujawnienie wszystkich informacji zaszkodziłoby stosunkom międzynarodowym UE, doradztwu prawnemu i trwającemu procesowi decyzyjnemu.

Rzecznik stwierdziła, że informacje zawarte w opinii nie były szczególnie chronione, a argumenty Rady nie były przekonujące. Rzecznik zaproponowała zatem, aby Rada przyznała jak najszerszy dostęp do opinii.

Rada nie zaakceptowała tej propozycji rozwiązania. Rzecznik stwierdziła, że odmowa udzielenia przez Radę szerokiego publicznego dostępu do opinii stanowi niewłaściwe administrowanie, i wydała odpowiednie zalecenie.

Rada odrzuciła zalecenie Rzecznik. Wobec tego Rzecznik zamknęła sprawę, potwierdziwszy, że doszło do niewłaściwego administrowania.

Skarżący zwrócił się o publiczny dostęp do opinii służby prawnej Rady Unii Europejskiej na temat charakteru prawnego umowy o handlu i współpracy zawartej między Zjednoczonym Królestwem a UE.

Rada zapewniła jedynie bardzo ograniczony dostęp do opinii, argumentując, że pełne jej ujawnienie zaszkodziłoby jej stosunkom międzynarodowym, poradom prawnym i trwającemu procesowi decyzyjnemu.

Rzecznik Praw Obywatelskich uznała, że informacje zawarte w opinii nie mają charakteru wrażliwego. Stwierdziła też, że Rada nie wykazała, w jaki sposób ujawnienie miałoby konkretnie i rzeczywiście naruszyć interes publiczny dotyczący stosunków międzynarodowych. Stwierdziła również, że nie jest jasne, w jaki sposób ujawnienie informacji podważyłoby zdolność Rady do uzyskania szczerych, obiektywnych i kompleksowych porad. Rzecznik Praw Obywatelskich uznała raczej, że większa przejrzystość wzmocniłaby zasadność umowy.

Rzecznik Praw Obywatelskich zaproponowała, aby Rada przyznała jak najszerszy dostęp do opinii swojej służby prawnej. Rada nie zastosowała się do tej propozycji rozwiązania.

Ponieważ Rada nie odrzuciła ani nie odniosła się do argumentów zawartych w  propozycji rozwiązania Rzecznika, Rzecznik podtrzymuje swoje stanowisko. Uważa ona, że odmowa udzielenia przez Radę szerokiego publicznego dostępu do opinii stanowi niewłaściwe administrowanie i wydała odpowiednie zalecenie w celu rozwiązania tego problemu.

 

Sprawa dotyczyła wniosku o dostęp do czterech dokumentów dotyczących „Grupy przyjaźni UE-Chiny”, nieoficjalnego ugrupowania posłów do PE.

Przewodniczący Parlamentu Europejskiego zwrócił się do parlamentarnego komitetu doradczego ds. postępowania posłów o dokonanie oceny, czy przewodniczący grupy przestrzegał obowiązku zgłaszania wszelkiego wsparcia otrzymywanego w związku z działalnością Grupy. Wspomniane cztery dokumenty były częścią procedury prowadzonej przed komitetem doradczym.

Parlament odmówił dostępu do tych czterech dokumentów, powołując się zasadniczo na poufność procedury prowadzonej przed komitetem doradczym.

Zespół Europejskiej Rzecznik Praw Obywatelskich prowadzący postępowania wyjaśniające zbadał cztery przedmiotowe dokumenty i spotkał się z właściwymi pracownikami Parlamentu w celu uzyskania dalszych informacji na temat decyzji o odmowie dostępu. Rzecznik stwierdziła, że decyzja Parlamentu o odmowie dostępu była uzasadniona w świetle odpowiedniego orzecznictwa.

Perspektywa publicznego ujawnienia dokumentów, takich jak dokumenty będące przedmiotem niniejszej sprawy, wiązałaby się z ryzykiem pozbawienia komitetu doradczego informacji niezbędnych w kontekście prowadzonych przez niego dochodzeń. Ponadto w tym przypadku ujawnienie prowadziłoby do udostępnienia nieznacznej liczby dodatkowych istotnych informacji na temat sprawy (lub nie zostałyby ujawnione żadne dodatkowe istotne informacje na temat sprawy). Wobec tego Rzecznik zamknęła dochodzenie, nie stwierdziwszy niewłaściwego administrowania.