Szukaj dochodzeń

The case concerned a request for public access to documents related to the European Commission’s negotiations with pharmaceutical companies on the procurement of COVID-19 vaccines. Following a previous Ombudsman inquiry, the Commission began reviewing more of the documents covered by the request and granted the complainant access to parts of those documents it had reviewed. It promised that it would continue dealing with the request in due time.

The complainant considered that the Commission had failed to comply with its promise. The Ombudsman opened an inquiry and asked the Commission to explain how it was dealing with the complainant’s request, taking into account her previous inquiry. In the course of the inquiry, the Commission issued a decision on the remaining documents to which the complainant was seeking access. It also re-assessed documents (advance purchase agreements) it had previously disclosed in part and granted wider access to them, including on its website.

Against this background, the Ombudsman found that no further inquiries were justified at this stage and closed the case, calling on the Commission to continue its efforts towards greater transparency of the vaccine negotiations.

The case concerned a request for public access to text messages between the Commission President and the CEO of a pharmaceutical company on the purchase of COVID‑19 vaccines. The complainant referred to an article in the New York Times which referred to such text messages. The Commission said it did not hold the text messages.

The Ombudsman’s inquiry showed that the Commission had asked its President’s private office (cabinet) to search only for documents that fulfil the Commission’s recording criteria. As the Commission does not to register text messages, the search did not yield any results. Thus, the Commission had not attempted to identify any text messages beyond what had been registered in its record management system, and it had therefore not even assessed whether any such text messages should be disclosed.

The Ombudsman considered that this constituted maladministration. She recommended that the Commission ask its President’s private office to search again for the text messages, making it clear that the search should not be limited to documents that fulfil its recording criteria. If any text messages were identified, the Commission should then assess whether the complainant can be granted public access to them in line with EU law.

In reply, the Commission did not inform the Ombudsman whether it had carried out that search for unregistered text messages. The Commission did not give any reasons for not conducting such a search.

Against that background, the Ombudsman confirmed her finding of maladministration.

Sprawa dotyczyła odmowy udzielenia przez Europejską Agencję Leków pełnego publicznego dostępu do sprawozdania z badania biomedycznego dotyczącego bezpieczeństwa i skuteczności leku. W szczególności skarżący był niezadowolony z redakcji informacji na temat płci pacjentów będących przedmiotem badań oraz pseudonimów używanych w odniesieniu do pacjentów podczas badania klinicznego.

Ponieważ sprawozdanie z badania biomedycznego miało ponad 25 lat, skarżący uznał, że ze względu na upływ czasu pseudonimów nie można już uznać za „dane osobowe”. Argumentował również, że ujawnienie tych informacji jest konieczne, aby umożliwić opinii publicznej pełne zrozumienie treści sprawozdania z badania oraz sprawdzenie, czy lek, o którym mowa, jest bezpieczny i skuteczny.

Rzecznik stwierdziła, że Europejska Agencja Leków słusznie uznała pseudonimy pacjentów za dane osobowe i zastosowała do nich unijne przepisy o ochronie danych. Stwierdziła również, że przedmiotowe dane osobowe są szczególnie wrażliwe, gdyż dotyczą zdrowia poszczególnych osób. Uznała, że argumenty skarżącego nie wykazały, że ujawnienie tych informacji leży w interesie publicznym. Rzecznik zamknęła zatem sprawę, nie stwierdziwszy przypadku niewłaściwego administrowania.

Sprawa dotyczyła wniosku o publiczny dostęp do dokumentów dotyczących 1,5 mln masek medycznych, które Komisja nabyła na początku pandemii COVID-19 i które nie spełniały wymaganych standardów jakości. Komisja odmówiła udostępnienia (części) niektórych z wnioskowanych dokumentów, powołując się na konieczność ochrony interesów handlowych danego producenta.

Rzecznik stwierdziła, że przedmiotowe informacje nie mogą być w uzasadniony sposób uznane za szczególnie chronione informacje handlowe oraz że nawet gdyby przyjąć, że Komisja może w uzasadniony sposób powołać się na odpowiednie odstępstwo, za ujawnieniem informacji przemawia silny interes publiczny.

W świetle powyższego Europejska Rzecznik Praw Obywatelskich uznała, że odmowa publicznego dostępu do dokumentów przez Komisję stanowi w tym przypadku niewłaściwe administrowanie. Rzecznik zaleciła, aby Komisja ponownie rozważyła swoje stanowisko i udzieliła znacznie szerszego, a najlepiej pełnego, dostępu do wskazanych dokumentów.

Komisja odpowiedziała pozytywnie na zalecenia Rzecznik. Komisja dokonała ponownej oceny swojej decyzji i przyznała szerszy dostęp do większości przedmiotowych dokumentów. Rzecznik ubolewa jednak, że Komisja nadal nie udostępniła w całości pozostałych trzech dokumentów. Zauważyła również, że chociaż skarżący uzyskał obecnie szerszy dostęp do dokumentów, to z powodu upływu prawie dwóch lat od złożenia wniosku ujawnione dokumenty nie są już mu przydatne pod względem ich pierwotnego przeznaczenia.

Potwierdziła zatem, że doszło do niewłaściwego administrowania, i zamknęła dochodzenie.

Sprawa dotyczy wniosku o publiczny dostęp do dokumentów będących w posiadaniu Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) dotyczących ołowiu w amunicji. EFSA potrzebowała ponad siedem miesięcy na rozpatrzenie wniosku, przedłużając ten termin przy różnych okazjach. Skarżący był niezadowolony z czasu, jaki EFSA potrzebowała na rozpatrzenie wniosku, argumentując, że EFSA nie przedstawiła odpowiednich wyjaśnień dotyczących opóźnienia, a opóźnienie oznaczało, że nie mógł on w znaczący sposób uczestniczyć w powiązanych konsultacjach publicznych.

Rzecznik stwierdziła niewłaściwe administrowanie w sposobie, w jaki EFSA rozpatrzyła wniosek skarżącego o udzielenie dostępu, a w szczególności nieprzestrzeganie przez EFSA terminów określonych w przepisach UE dotyczących publicznego dostępu do dokumentów. Rzecznik przedstawia dwa zalecenia mające na celu poprawę sposobu, w jaki EFSA rozpatruje wnioski o publiczny dostęp do dokumentów.