Αναζήτηση ερευνών

The case concerned a request for public access to documents related to the European Commission’s negotiations with pharmaceutical companies on the procurement of COVID-19 vaccines. Following a previous Ombudsman inquiry, the Commission began reviewing more of the documents covered by the request and granted the complainant access to parts of those documents it had reviewed. It promised that it would continue dealing with the request in due time.

The complainant considered that the Commission had failed to comply with its promise. The Ombudsman opened an inquiry and asked the Commission to explain how it was dealing with the complainant’s request, taking into account her previous inquiry. In the course of the inquiry, the Commission issued a decision on the remaining documents to which the complainant was seeking access. It also re-assessed documents (advance purchase agreements) it had previously disclosed in part and granted wider access to them, including on its website.

Against this background, the Ombudsman found that no further inquiries were justified at this stage and closed the case, calling on the Commission to continue its efforts towards greater transparency of the vaccine negotiations.

The case concerned a request for public access to text messages between the Commission President and the CEO of a pharmaceutical company on the purchase of COVID‑19 vaccines. The complainant referred to an article in the New York Times which referred to such text messages. The Commission said it did not hold the text messages.

The Ombudsman’s inquiry showed that the Commission had asked its President’s private office (cabinet) to search only for documents that fulfil the Commission’s recording criteria. As the Commission does not to register text messages, the search did not yield any results. Thus, the Commission had not attempted to identify any text messages beyond what had been registered in its record management system, and it had therefore not even assessed whether any such text messages should be disclosed.

The Ombudsman considered that this constituted maladministration. She recommended that the Commission ask its President’s private office to search again for the text messages, making it clear that the search should not be limited to documents that fulfil its recording criteria. If any text messages were identified, the Commission should then assess whether the complainant can be granted public access to them in line with EU law.

In reply, the Commission did not inform the Ombudsman whether it had carried out that search for unregistered text messages. The Commission did not give any reasons for not conducting such a search.

Against that background, the Ombudsman confirmed her finding of maladministration.

Η υπόθεση αφορούσε την άρνηση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων να παράσχει πλήρη πρόσβαση στο κοινό σε έκθεση κλινικής μελέτης σχετικά με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα ενός φαρμάκου. Συγκεκριμένα, ο ενδιαφερόμενος δεν ήταν ικανοποιημένος με την απάλειψη πληροφοριών σχετικά με το φύλο των συμμετεχόντων ασθενών και τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιήθηκαν για τους ασθενείς κατά τη διάρκεια της κλινικής δοκιμής.

Δεδομένου ότι η έκθεση της κλινικής μελέτης ήταν πλέον παλαιότερη των 25 ετών, ο ενδιαφερόμενος θεώρησε ότι, λόγω της παρέλευσης του χρόνου, τα ψευδώνυμα δεν μπορούσαν πλέον να θεωρηθούν «δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα». Υποστήριξε επίσης ότι η γνωστοποίηση των πληροφοριών αυτών ήταν απαραίτητη για να μπορέσει το κοινό να κατανοήσει πλήρως το περιεχόμενο της έκθεσης της μελέτης και να επαληθεύσει κατά πόσον το επίμαχο φάρμακο είναι ασφαλές και αποτελεσματικό.

Η Ευρωπαία Διαμεσολαβήτρια έκρινε ότι ήταν εύλογο για τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων να θεωρήσει τα ψευδώνυμα των ασθενών ως δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα και να εφαρμόσει σε αυτά τους κανόνες της ΕΕ για την προστασία των δεδομένων. Διαπίστωσε επίσης ότι τα επίμαχα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα ήταν ιδιαιτέρως ευαίσθητα, δεδομένου ότι σχετίζονται με την υγεία ατόμων. Έκρινε ότι τα επιχειρήματα του ενδιαφερόμενου δεν αποδεικνύουν ότι η δημοσιοποίηση εξυπηρετεί δημόσιο συμφέρον. Συνεπώς, περάτωσε την έρευνα, διαπιστώνοντας ότι δεν υφίσταται κακοδιοίκηση.

 

Η υπόθεση αφορούσε αίτημα για δημόσια πρόσβαση σε έγγραφα που αφορούν 1,5 εκατομμύριο ιατρικές μάσκες τις οποίες η Επιτροπή είχε αγοράσει στα αρχικά στάδια της πανδημίας COVID-19 και οι οποίες δεν πληρούσαν τα απαιτούμενα πρότυπα ποιότητας. Η Επιτροπή αρνήθηκε να παράσχει πρόσβαση σε ορισμένα από τα ζητηθέντα έγγραφα (μέρη αυτών), επικαλούμενη την ανάγκη προστασίας των εμπορικών συμφερόντων του οικείου κατασκευαστή.

Η Διαμεσολαβήτρια έκρινε ότι οι επίμαχες πληροφορίες δεν μπορούσαν ευλόγως να θεωρηθούν εμπορικά ευαίσθητες και ότι, ακόμη και αν γινόταν δεκτό ότι η Επιτροπή μπορούσε ευλόγως να επικαλεστεί τη σχετική εξαίρεση, το δημόσιο συμφέρον επιτάσσει τη δημοσιοποίηση τους.

Ως εκ τούτου, η Διαμεσολαβήτρια θεώρησε ότι η άρνηση της Επιτροπής να χορηγήσει δημόσια πρόσβαση στη συγκεκριμένη περίπτωση συνιστά κακοδιοίκηση. Συνέστησε στην Επιτροπή να αναθεωρήσει τη θέση της με στόχο την παροχή σημαντικά αυξημένης, εάν όχι πλήρους, πρόσβασης στα επίμαχα έγγραφα.

Η Επιτροπή ανταποκρίθηκε θετικά στη σύσταση της Ευρωπαίας Διαμεσολαβήτριας. Επανεξέτασε την απόφασή της και παρέσχε μεγαλύτερη πρόσβαση στα περισσότερα από τα επίμαχα έγγραφα. Ωστόσο, η Ευρωπαία Διαμεσολαβήτρια μετά λύπης διαπιστώνει ότι η Επιτροπή δεν έχει ακόμη παράσχει πρόσβαση στα υπόλοιπα τρία έγγραφα στο σύνολό τους. Σημείωσε επίσης ότι, ενώ ο ενδιαφερόμενος έχει πλέον αποκτήσει μεγαλύτερη πρόσβαση, λόγω της παρέλευσης σχεδόν δύο ετών από το αίτημά του, τα έγγραφα που του κοινοποιήθηκαν για τον σκοπό που επιδίωκε, δεν είναι πλέον χρήσιμα.

Ως εκ τούτου, επιβεβαίωσε τη διαπίστωσή της περί κακοδιοίκησης και περάτωσε την έρευνα.

Η υπόθεση αφορά αίτημα για πρόσβαση του κοινού σε έγγραφα που βρίσκονται στην κατοχή της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) και αφορούν τη χρήση μόλυβδου σε πυρομαχικά. Η EFSA χρειάστηκε περισσότερους από επτά μήνες για να εξετάσει το αίτημα, παρατείνοντας την προθεσμία σε διάφορες περιπτώσεις. Ο ενδιαφερόμενος δυσαρεστήθηκε από το χρονικό διάστημα που χρειάστηκε η EFSA για να εξετάσει το αίτημα, ισχυριζόμενος ότι η EFSA δεν παρείχε επαρκείς εξηγήσεις για την καθυστέρηση και ότι η καθυστέρηση αυτή σήμανε την αδυναμία ουσιαστικής συμμετοχής του σε σχετική δημόσια διαβούλευση.

Η Διαμεσολαβήτρια διαπίστωσε κακοδιοίκηση όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο η EFSA χειρίστηκε το αίτημα πρόσβασης του καταγγέλλοντος και, ειδικότερα, τη μη συμμόρφωσή της με τις προθεσμίες που ορίζονται στη νομοθεσία της ΕΕ για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα. Ο Διαμεσολαβητής διατυπώνει δύο συστάσεις που αποσκοπούν στη βελτίωση του τρόπου με τον οποίο η EFSA χειρίζεται τα αιτήματα για πρόσβαση του κοινού σε έγγραφα.