Obywatel Irlandii zwrócił się do Europejskiej Agencji Leków (EMA) o udostępnienie dokumentów zawierających szczegółowe informacje na temat wszystkich potencjalnych poważnych działań ubocznych leku przeciwtrądzikowego. Jego syn popełnił samobójstwo po zażyciu danego leku. EMA odmówiła, uzasadniając swoją decyzję faktem, że przepisy UE w sprawie dostępu do dokumentów nie mają zastosowania do raportów dotyczących potencjalnych poważnych działań ubocznych leków. Po przeprowadzeniu dochodzenia w związku z daną skargą Rzecznik uznał, że przepisy UE w sprawie dostępu do dokumentów mają zastosowanie do wszystkich dokumentów, w których posiadaniu jest EMA. Rzecznik, oprócz zalecenia weryfikacji odmowy udostępnienia raportów dotyczących potencjalnych poważnych działań ubocznych, nakłonił EMA, aby w ramach swojej polityki informacyjnej udzieliła dodatkowych wyjaśnień, które ułatwiłyby opinii publicznej lepsze rozumienie takich danych oraz ich znaczenie. EMA zaakceptowała zalecenie Rzecznika i zapowiedziała ujawnienie raportów. Przyjęła również nową aktywną politykę, mającą zapewnić większą przejrzystość w sprawach dotyczących dostępu do dokumentów w jej posiadaniu.

Organizacja pozarządowa z siedzibą w Brukseli skierowała do Rzecznika skargę, zarzucając Komisji Europejskiej, że nie rozpatrzyła jej dokumentacji i nie wypłaciła jej salda należności za wykonane przez tę organizację badanie w terminie 45 dni, przewidzianym w umowie o udzieleniu dotacji. Skarżący złożył w terminie sprawozdanie końcowe, sprawozdanie finansowe oraz inne wymagane dokumenty. Chociaż Komisja potwierdziła otrzymanie sprawozdania, nie zapłaciła salda należności. W odpowiedzi na pierwszy z kilku monitów skarżącego za przyczynę opóźnienia Komisja podała przerwy świąteczne i braki kadrowe. Rzecznik skontaktował się z Komisją, która zareagowała niezwłocznie, kontaktując się ze skarżącym i podejmując na nowo rozmowy. Przeprosiła również skarżącego za zwłokę i obiecała wyliczyć kwotę salda oraz wypłacić ją natychmiast po uzyskaniu odpowiedzi skarżącego.

Obywatel bułgarski poddał krytycznej ocenie formularz rejestracji on-line na stronie internetowej księgarni UE (http://bookshop.europa.eu), który można było wypełnić, stosując jedynie czcionkę dla łacińskich znaków alfabetu. Jego zdaniem powinna być możliwość stosowania cyrylicy i czcionki dla alfabetu greckiego. Rzecznik przystąpił do badania sprawy. Urząd Publikacji, odpowiedzialny za daną stronę internetową, obiecał Rzecznikowi, że udostępni możliwość stosowania cyrylicy i czcionki dla alfabetu greckiego na stronie księgarni UE do celów rejestracji on-line.

Petenci skierowali do Komisji Petycji Parlamentu Europejskiego skargę, zarzucając władzom Wielkiej Brytanii opieszałość w wydawaniu kart pobytu oraz zatrzymywanie dokumentów podróży w ramach procedury. Komisja wystąpiła do Komisji Europejskiej z wnioskiem o przeprowadzenie dochodzenia w tej sprawie. Komisja Europejska orzekła, że władze Wielkiej Brytanii w istocie nie przestrzegały przepisu UE nakazującego wydawanie kart pobytu w terminie sześciu miesięcy od dnia złożenia wniosku. Wielka Brytania doceniła powagę sytuacji i aby jej zaradzić, znacznie zwiększyła liczbę pracowników rozpatrujących wnioski, udoskonalając również szkolenia i procedury. Ponadto władze uruchomiły adres poczty elektronicznej dla wnioskodawców wnoszących o zwrot paszportu w terminie dziesięciu dni roboczych w celu odbycia podróży.

Do Komisji Petycji Parlamentu Europejskiego wpłynęło kilka petycji ze skargami dotyczącymi planowanej przez polskie władze budowy drogi przez Dolinę Rospudy, która to droga przebiegałaby przez obszary wrażliwe pod względem ekologicznym, znacznie zahaczając o inne obszary podlegające ochronie na mocy prawa UE. Zarzut ten potwierdzono w wyniku przeprowadzonego dochodzenia, w trakcie którego ustalono też, że polskie władze nie przedstawiły dowodów potwierdzających prawidłową analizę alternatyw dla planowanej drogi. Na tej podstawie Komisja sporządziła sprawozdanie, wzywając polskie władze do zmiany planów. Na podstawie tego sprawozdania i własnych ustaleń Komisja Europejska wystąpiła do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o wstrzymanie realizacji projektu do czasu rozpatrzenia przez nią jego legalności. Działania Komisji Petycji i Komisji Europejskiej, w połączeniu z krajową presją prawną, zaowocowały podjęciem przez polskie władze decyzji o odstąpieniu od planów budowy drogi przez Dolinę Rospudy.

EIOD otrzymał anonimową informację, że dane kandydatów zdających wstępne egzaminy w konkursach na urzędników służby cywilnej UE przetwarza zewnętrzny wykonawca z państwa trzeciego. EIOD wszczął w tej sprawie dochodzenie z własnej inicjatywy, w którego wyniku ustalił, że chociaż Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) zawarł umowę z zewnętrzną firmą mającą zarejestrowaną siedzibę w Wielkiej Brytanii, to przetwarzanie danych odbywa się w Stanach Zjednoczonych. EIOD zwrócił się do EPSO o sprawdzenie, czy spełniane są odpowiednie warunki ustanowione w przepisach UE w sprawie ochrony danych, jak też o zmianę umowy w celu zapewnienia właścicielom danych dodatkowych gwarancji.

Obywatel czeski kupił w Niemczech nowy motocykl. Chociaż wyjaśnił, że zamierza wywieźć motocykl do Czech, to cena niesłusznie obejmowała podatek od wartości dodanej, który należy uiścić w kraju rejestracji pojazdu. Konsument zapłacił podatek od wartości dodanej dwukrotnie – w Niemczech oraz w Czechach. Konsument nie zdołał rozwiązać tej kwestii w Niemczech ani ze sprzedawcą, ani z urzędem podatkowym odpowiedzialnym za rozpatrywanie spraw podatników niebędących rezydentami. Niemieckie ECC interweniowało w tej sprawie z inicjatywy czeskiego ECC i w wyniku tej interwencji sprzedawca zwrócił konsumentowi bezpodstawnie naliczony podatek od wartości dodanej.

Konsumentka z Litwy zarezerwowała hotel w Belgii. Gdy przybyła na miejsce, w hotelu zażądano od niej zabezpieczenia w kwocie 150 EUR tytułem ewentualnych dodatkowych kosztów, jak na przykład opłaty za korzystanie z Internetu. Aby udzielić gwarancji, konsumentka udostępniła swoją kartę kredytową. Hotel pobrał zabezpieczenie z jej karty kredytowej, chociaż nie korzystała ona z żadnych dodatkowych usług. Konsumentka wysłała do hotelu pismo, prosząc o wyjaśnienie; nie uzyskawszy żadnej odpowiedzi, zadzwoniła do hotelu, gdzie obiecano jej wyjaśnić daną sprawę. Hotel jednak nie oddzwonił, zatem zwróciła się ona z prośbą o pomoc do litewskiego ECC. Po interwencji litewskiego i belgijskiego ECC konsumentka odzyskała swoje zabezpieczenie.