W 2001 r. niemiecki lekarz wniósł skargę do Komisji Europejskiej z zarzutem nieprzestrzegania przez Niemcy przepisów UE dotyczących czasu pracy, w szczególności w odniesieniu do czasu spędzonego na dyżurze pełnionym przez lekarzy w szpitalu. Odpowiednie przepisy zostały określone w dyrektywie 93/104/WE i obowiązywały aż do czasu zastąpienia jej przez dyrektywę 2003/88. W dwóch wyrokach wydanych w 2000 i 2003 r. Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że czas pełnienia dyżuru ma być traktowany jako czas pracy w rozumieniu tych przepisów.

W skardze złożonej do rzecznika Praw Obywatelskich w grudniu 2003 r. (skarga 2333/2003/GG) skarżący zarzucił Komisji, że nie zajęła się jego skargą o naruszenie przepisów przeciwko Niemcom w odpowiednim terminie. Po zbadaniu sprawy Rzecznik stwierdził, że zarzut skarżącego był dobrze uzasadniony. Zwrócił jednak uwagę, że Niemcy wprowadziły niedawno nowe przepisy w tym obszarze, które Komisja musi jeszcze zbadać, oraz że jego zdaniem Komisja uznała decyzje Trybunału Sprawiedliwości za wyjaśniające stosowne kwestie prawne. Zakładając, że Komisja nie będzie dalej zwlekać z rozpatrzeniem skargi skarżącego o naruszenie przepisów, Rzecznik zamknął swoje dochodzenie.

W listopadzie 2005 r. skarżący ponownie zwrócił się do Rzecznika. W swojej nowej skardze (3453/2005/GG) skarżący zasadniczo powtórzył zarzut, który przedstawił w swojej poprzedniej skardze, zgodnie z którym Komisja nie zajęła się jego skargą o naruszenie przepisów w odpowiednim terminie. Rzecznik Praw Obywatelskich postanowił wszcząć nowe dochodzenie.

W swojej opinii Komisja zaznaczyła, że we wrześniu 2004 r. złożyła do wspólnotowego prawodawcy wniosek w sprawie zmiany dyrektywy 2003/88. Komisja poinformowała, że zbada skargę skarżącego o naruszenie przepisów w świetle tego wniosku oraz bieżących dyskusji prowadzonych z innymi instytucjami Wspólnoty.

Rzecznik zajął stanowisko, że złożenie wniosku w sprawie zmiany dyrektywy nie uprawnia Komisji do lekceważenia swojego obowiązku w zakresie zapewniania przestrzegania obowiązującej dyrektywy przez państwa członkowskie. Dalej stwierdził, że niezaprzeczalna swoboda, jaką Komisja posiada w przypadku spraw dotyczących domniemanych naruszeń prawa wspólnotowego przez państwa członkowskie, nie uprawnia jej do bezterminowego odroczenia rozpatrzenia skargi ze względu na możliwość zmiany stosownych przepisów w przyszłości.

W związku z tym 12 września 2006 r. Rzecznik zwrócił się do Komisji ze wstępnym zaleceniem wzywającym ją do rozpatrzenia skargi skarżącego o naruszenie przepisów tak szybko i skrupulatnie, jak to możliwe.

W szczegółowej opinii Komisja podtrzymała swoje stanowisko.

W związku z tym 10 września 2007 r., Rzecznik przedłożył Parlamentowi sprawozdanie specjalne dotyczące tej sprawy.