In 2001 diende een Duitse arts een klacht in bij de Europese Commissie over het vermeende verzuim van Duitsland om de EU-wetgeving inzake arbeidstijden in acht te nemen, met name voor wat betreft de wachtdiensten van artsen in ziekenhuizen. De desbetreffende voorschriften waren vastgelegd in Richtlijn 93/104/EG en bleven van kracht tot deze richtlijn werd vervangen door Richtlijn 2003/88. In twee in 2000 en 2003 gewezen arresten stelde het Europees Hof van Justitie dat wachtdiensten moeten worden beschouwd als arbeidstijd in de zin van deze voorschriften.

In een klacht die hij in december 2003 bij de Ombudsman indiende (klacht 2333/2003/GG), beweerde de klager dat de Commissie verzuimd had zijn klacht tegen Duitsland over de inbreuk binnen een redelijke termijn af te handelen. Nadat de Ombudsman zich over de zaak gebogen had, beoordeelde hij de bewering van de klager als gegrond. Hij merkte evenwel op dat Duitsland kort tevoren nieuwe wetgeving op dit terrein had ingevoerd, die de Commissie nog niet bestudeerd had, en dat de Commissie ermee scheen in te stemmen dat het Hof van Justitie met zijn uitspraken helderheid had verschaft in de betreffende juridische kwesties. In de veronderstelling dat de Commissie geen verdere vertraging meer zou oplopen bij de behandeling van de klacht over de inbreuk, sloot de Ombudsman zijn onderzoek af.

In november 2005 wendde de klager zich opnieuw tot de Ombudsman. De nieuwe klacht (3453/2005/GG) behelsde in wezen een herhaling van de bewering die de klager al in zijn eerdere klacht had gedaan, namelijk dat de Commissie verzuimd had zijn klacht over de inbreuk binnen een redelijke termijn af te handelen. De Ombudsman besloot een nieuw onderzoek te openen.

In haar advies merkte de Commissie op dat zij in september 2004 een voorstel tot wijziging van Richtlijn 2003/88 had ingediend bij de communautaire wetgever. De Commissie gaf aan dat ze de klacht over de inbreuk in het licht van dit voorstel en haar lopende overleg met de andere Gemeenschapsinstellingen zou onderzoeken.

De Ombudsman stelde zich op het standpunt dat het indienen van een voorstel tot wijziging van een richtlijn de Commissie niet van haar plicht ontsloeg om ervoor te zorgen dat de bestaande richtlijn door de lidstaten wordt nageleefd. Voorts was hij van oordeel dat de ontwijfelbare oordeelkundigheid van de Commissie over zaken die betrekking hebben op vermeende inbreuken op het Gemeenschapsrecht door lidstaten, haar niet het recht gaf het nemen van een besluit over een klacht voor onbepaalde tijd uit te stellen op basis van het argument dat de toepasselijke wetgeving ergens in de toekomst misschien gewijzigd wordt.

De Ombudsman deed de Commissie dan ook op 12 september 2006 een ontwerp-aanbeveling toekomen waarin hij haar dringend verzocht de klacht van de klager over de inbreuk zo spoedig en naarstig mogelijk te behandelen.

De Commissie bleef in haar omstandig advies bij haar standpunt.

Daarom diende de Ombudsman op 10 september 2007 een speciaal verslag over deze zaak in bij het Parlement.